Groene Specht
'Huis te Vogelenzang'
Engelse Bos
European Green Woodpecker
'Huis te Vogelenzang'
Engelse Bos
Deze Tail&Tale voert ons naar het prachtige landgoed 't Huis te Vogelenzang', even buiten het dorp Vogelenzang. Een oase van rust en een parel van landschappelijke en historische schoonheid. Een majestueus stuk binnenduin bos, gedomineerd door eeuwenoude kolossale eiken, beuken en linden, dat lokaal ook bekend is als 't 'Engelse Bos'. Een naam die verwijst naar de oorsprong, toen het landgoed midden 18e eeuw, door zijn toenmalige eigenaar (Jan van Marselis), werd heringericht als landschap park naar 'Engelse Stijl'.
Die grootse groene oase hult je in een spannend voelende intense stilte. Een 'openlucht theater' waarin bladeren en naalden vallen als spreekwoordelijke spelden. Een 'concertzaal' waarin vogelgezang de stilte steelt en streelt.
Eén roep is speciaal, zo kenmerkend voor het landgoed. Een onmiskenbaar verdragende 'klu, klu, klu' dat er 't hele jaar door klinkt. De iconische groene specht heeft iets magisch, dat altijd weer boeit.
Broeden (2019, 2020)?
Mijn broedvogel tellingen (Sovon, BMP) op het landgoed leverde in 2019 en 2020 een groot aantal nesten/territoria op. Van onder andere de grote bonte specht. Maar van de 'groene' geen enkele ....! Wel regelmatig z'n luide 'klu, klu, klu', maar daar bleef het bij.
Wel vond ik in 2018 in een torenhoge abeel een geschikt nestgat met een voldoende grote 'groene-geschikte' diameter. Eén keer zag ik er zelfs een 'groene' pal naast hangen. Maar 't bleef een leeg gat, dat ik hoopvol maar tot nu toe te vergeefs in de gaten houd. In 2020 kwam daar de vondst van nog een tweede nestholte bij. Maar ook daar bleef het bij een eenmalige spot van een hangende 'groene'. Fascinerend, maar even zo .....frustrerend.
Broeden (2021) !
Ook dit broedseizoen laatt de 'groene' weer regelmatig van zich horen. Maar ook nu leveren mijn zicht controles van de twee nest holtes niets op. Pas begin juni gebeurt dan eindelijk toch nog waar ik al ruim twee jaar naar uitkeek. Ik zie hoe uit 'nestholte 2' een groene wegvliegt. Euforisch voelt het. Daar is het dan eindelijk. Mijn eerste groene spechten nest op het landgoed. Het nest zit hoog (+/- 15m) in een hoog bejaarde eik. Gelukkig zijn er goede zichtlijnen uit verschillende richtingen. Ik zoek naar geschikte dekking en vind die op 20-25 m afstand tussen manshoge rhodondendrons onder een forse kastanjeboom.
Een eerste fotoshoot van een uur maak ik direct al de volgende dag op 8 juni. In de namiddag met een zakkende zon die de nestholte fraai zacht warm uitlicht. Snel is duidelijk dat hun jongen al flink groot zijn. Zij worden in de nestopening gevoerd. Dat levert direct al eerste fraaie voersessie beelden op.
Ter vermijding van (broed)verstoring zijn alle onderstaande observaties en fotos gemaakt van respectabele afstand (minimaal 20 meter), en onder dekking van vegetatie (kastanjeboom, rhodondendron onderbegroeiing) en camouflage net.
Camera: Canon 1Ds M-III
Lens: Canon EF 500 mm f/4.0 IS II USM+ teleconverter (1.4x)
This Tail&Tale takes us to the very pretty grounds of the estate 'Huis te Vogelenzang', situated on the outskirts of the little village of Vogelenzang. An oasis of traquility and a pearl of environmental and historical beauty. A stretch of majestic forest along the inner edge of the coastal dunes, dominated by centuries old giant oaks, beeches and linden. Locals know it also as the 'Engelse Bos'. A name that links back to its origin in the mid 18th century, when the then estate owner (Jan van Marselis) had the estate grounds landscaped into an 'English Style' park.
This great green oasis grabs you with an intense sensation of overwhelming 'deafening' silence. An open-air 'theater' where leaves fall as proverbial needles. A 'concert hall' where bird calls steal and heal the airy silence.
One call is so special, so characteristic for the estate. An unmistakeable far reaching 'klu, klu, klu' sounding through the whole year. The iconic green woodpecker has that magical touch that keeps stirring fascination.
Breeding (2019, 2020)?
My breeding bird counts (Sovon, BMP) on the estate grounds in 2019 and 2020, yielded a large number of occupied bird nests/territories. Of amongst others the great spotted woodpecker. But none of the 'green' woodpecker ...! Heard it's loud 'klu, klu, klu' regularly but found no signs of breeding. In 2018, I did find in a towering white poplar a nest cavity sufficiently wide to suit 'the green'. Once, I even spotted a 'green' hanging promisingly close to it. But it remained an empty one that keeps drawing my hopefull looks ...in vain to date. In 2020, I discovered a second cavity having 'green' potential. But also that one granted me a hanging 'green' only once. Fascinating, but nonetheless .....frustrating.
Breeding (2021) !
Also this breeding season, calling 'greens' are counted regularly. But my sight inspections of the two nest cavities keep being fruitless. Then, early June, my hopes of two years finally bear fruit. I spot a 'green' popping out of and winging away from 'cavity 2'. That sparks a euphoric feeling. There it is, at long last. My first nest of the elusive green woodpecker on the estate grounds. The nest sits high up (+/- 15 m) in a massive oak tree. Fortunately with several good lines of sight from various directions. I search for suitable viewing cover and find the best one at some 20-25 m distance. Sandwiched-in by man-tall rhodondendrons under a fair-sized dense canopy of a horse chesnut tree .
I make my first one-hour photoshoot straight away the next day (8 June). In the late afternoon with the setting sun framing the cavity with soft warm light. Quickly it becomes clear that the young 'greens' are already fair-sized. Being fed by the adults hanging on the outside of the cavity. That yields instant good first imagery of of their feeding runs.
To avoid any (breeding) disturbance, all observations and photos are made from a respectable distance (minimum 20 metres) and under cover by a horse chesnut tree, rhodondendron undergrowth, and camouflage netting.
Camera: Canon 1Ds M-III
Lens: Canon EF 500 mm f/4.0 IS II USM+ teleconverter (1.4x)
Na bijna een uur observeren en fotograferen gebeurt iets onverwacht moois. De vrouw 'groene' vliegt aan en begint met voeren. Dan vliegt ook de man aan, die op ruim een meter terzijde van de voerende vrouw blijft hangen en daar wacht op zijn voer beurt. Een unieke foto zoals later zou blijken. De enige met beide oudervogels samen goed in één beeld.
After almost an hour of watching and photographing, something unexpected and exciting happens. The female 'green' flies in and starts feeding. Then, also the male joins the scene and settles hanging a metre to the left of the feeding female. The male awaiting its turn to feed. Instantly I capture this 'double' on a couple of frames. Unique ones as it turns out. The only ones featuring both adults.
Direct de volgende dag maak ik weer een fotoshoot. Wat vroeger in de middag en uitgebreider, en een zeer boeiende twee en een half uur lang. Gelukkig zijn de weersomstandigheden weer even kijk- en foto-vriendelijk als gisteren. Het blad van de grote kronen van de oude torenhoge eiken zorgt voor fraai diffuus getemperd licht, met mooi geschakeerde patronen van licht en schaduw rond het nestgat.
Straight the next day I am back again shooting. A bit earlier in the afternoon and for longer. For two and a half fascinating hours. Fortunately, weather conditions are as viewing- and shooting-friendly as yesterday. The wide canopies of the towering oaks passing a leaves-diffused softened light, yielding nicely checkered patterns of light and shade around the nest cavity.
Tot dan toe werkt mijn dekking prima en observeer en fotografeer ik de voerende ouders zonder dat mijn aanwezigheid en activiteit worden opgemerkt. Dat verandert plotseling en de vrouw begint druk te alarmeren. Daarbij kijkt zij nadrukkelijk in mijn richting. Zij heeft duidelijk een beweging van mij opgemerkt en vliegt van het nest naar een dode eik die op slechts 10 m afstand schuin rechts voor mij staat. Haar blik priemt nog steeds zonder verandering continue in mijn richting. Tergend langzaam roteer ik de lens in haar richting, en slaag erin om van haar in die mooie alerte houding een foto te schieten. Dan vliegt zij op en rakelings voor mij langs en verdwijnt aan mijn linker kant buiten mijn beperkte (nest-gerichte) gezichtsveld. Nog geruime tijd maak ik geen enkele beweging om er zeker van te zijn, dat de vrouw weer gerust gesteld voor haar volgende voedsel shuttle is afgevlogen.
Up to then my cover holds perfectly and I observe and photograph the feeding adults without being spotted in the action a single time. That changes all of a sudden when the female bursts into a spell of agitation and alarming. She obviously must have detected some of my camera-handling movements, and flies closer to a dead oak tree, just some ten metres away to the right of me. Her eyes beaming a locked look in my direction. Given this tense and teasing opportunity, I slow-mo rotate the lens in her direction. She doesn't move and I manage to capture her in that beautiful alert hanging pose. Then she flies off again and wizzes past very near to the left of me and out of my (nest-directed) narrow line of sight. I don't move for considerable longer, to grant the female ample time to settle back in her ease and fly off on her next food collecting shuttle.
Al dat zenuwachtig alarmeren en inspecteren van vrouw lief heeft de man 'groene', hangend pal voor de nestholte, in ogenschijnlijk onverstoorde rust gadegeslagen. Wel blijft hij na het voeren ongewoon lang, ruim vijf minuten, op korte afstand rond de nestholte hangen. En tenslotte doet hij ook nog iets onverwachts. Terwijl de jongen nu steeds worden gevoerd met hun koppen buiten de nestholte, dook man 'groene' nu toch weer door de opening naar binnen. Een minuut later steekt ook hij, klaar met zijn korte inspectie van zijn kroost, de kop weer naar buiten en vliegt weer af.
Man 'groene' poseerde zo zeer welwillend voor een uitgebreide boeiende serie fotos (onder).
All that agitated alarming and inspecting by his lady 'green' seemingly has left the male unperturbed, hanging aside of the nest cavity entrance. After his feeding, he stays around the cavity unusually long (for over five minutes) keeping an eye on the alarming action. And finally, he also does something unexpected. While the young are receiving all their feedings by the adults with their heads out of the entrance, the male suddenly enters the cavity. Remaining inside and out of sight for a minute or so. It re-emerges after this short inspection of his offspring and flies off also.
The male 'green' thus co-operates willingly in my shooting of a series of fascinating photos (below).
Laatste fotoshoot - 10 juni
Vorig broedseizoen (2020) maakte ik mijn eerste fotoshoot van een broedpaar groene spechten. Toen beleefde ik (waarschijnlijk deels) het uitvliegen van de jongen, en dat leverde een paar bijzonder boeiende fotos op. Die hoop op het zien van 't spectaculaire uitvliegen heb ik nu natuurlijk ook. Dat zou elk moment kunnen gebeuren, nu deze jongen al zo groot zijn en buiten de nestholte opening worden gevoerd.
De volgende dag ga ik daarom voor een derde-op-rij fotoshoot terug, laat in de namiddag. Heb met Marijke en Joleen afgesproken dat zij wat later ook komen kijken. Daarvoor biedt de dekking onder de grote kastanje tussen de rhodondendrons gelukkig voldoende ruimte.
In het eerste uur na mijn arriveren zie ik geen oudervogels. Er wordt niet gevoerd, maar in de nestholte opening zijn wel regelmatig jongen te zien. Pas na een uur verschijnt vrouw 'groene', die in de nestholte opening eerst een vrouw (♀) jong voert en een minuut later een man (♂) jong.
De man 'groene' verschijnt vijf minuten later en ook hij voert op zijn beurt. Zij vliegen beiden weer af, en dan blijft het weer stil voor bijna een uur. Bedenk mij dat het voor Marijke en Joleen, die zo zullen arriveren, ook wel eens lang wachten zou kunnen worden.
Last photoshoot - 10 June
Last breeding season (2020) I made my very first photoshoot of a breeding pair of green woodpeckers. I witnessed then also the fledging of the young (probably partly), of which I shot some fascinating photos. This time I hope to repeat that priviledge of witnessing the fledging. I reckon that the fledging is not far off, considering that the young are already fed by the adults on the outside of the nest cavity.
Therefore, I return late in the afternoon the next day for a third-in-a-row photoshoot. I have invited Marijke and Joleen to join for a look also a bit later. The cover site under the chesnut tree and in between rhodondendrons offers enough space to accomodate the three of us standing together.
In the first hour after my arrival, I see none of the adult birds. There is no feeding activity, but young do present themselves regularly in the nest cavity entrance. After more than an hour, the female 'green'flies in and feeds young in the nest cavity entrance. First a female (♀) young and after a minute or so also a male (♂) young.
The male 'green' flies in some five minutes later and takes his turn in feeding. They fly off together again and stay away for about an hour. I realise that for Marijke and Joleen, there could also be a long wait for them to see the adult feeding action.
Bezoek
Terwijl de oudervogels al weer enige tijd afwezig zijn voor hun volgende voedsel shuttle, arriveren Joleen en Marijke kort na elkaar. Snel zorg ik dat ook zij in dekking verdwijnen onder de kastanje en achter lage rhodondendrons. Met verrekijker (Marijke) en met mijn op statief opgestelde camera (Joleen), hebben zij goed zicht op de nestholte.
En, ........ zij hebben het geluk aan hun zijde. Een kwartier later zijn de voerende oudervogels terug, en hun volgende voer intervallen zijn veel korter (15-20 minuten). Zo genieten wij gedrieën ruim anderhalf uur van dat prachtige boeiende 'groene' voer schouwspel. En zonder dat de oudervogels onze aanwezigheid enige keer opmerken, dankzij de prima dekking.
Tenslotte schiet ik voor ons vertrek nog deze laatste twee fotos van een voerronde door beide ouders.
Visitors
While the adults birds are gone collecting their next feeds, Joleen and Marijke arrive shortly after one and other. Quickly I take them into the cover under the chesnut tree and behind the rhodondendron undergrowth. Through the pair of binoculars (Marijke) and through the viewfinder of my camera rigged on tripod (Joleen), they are well set for viewing the nest cavity.
And, ......luck is on their side. Already after a quarter of an hour, the adults are back for their feeding, and also the intervals between the following couple of feeding rounds are much shorter (15-20 minutes). Thus the three of us together enjoy for an hour and a half watching the spectacle of the 'greens' feeding their young and flying on and off. And not a single time do the adults notice our presence, thanks to the excellent cover.
At last, just before departing, I shoot a last couple of frames of a joint feeding round by the adults.
Uitvliegen ...... en zwermen
Als ik de volgende dag in de middag weer met kijker& camera arriveer, zijn er geen jongen zichtbaar in de nestholte opening. Ook niet na geruime tijd wachten, en Ik realiseer mij dat ik deze keer dus te laat ben om het uitvliegen te kunnen zien en fotograferen. Ik besef dat ze in de ochtend moeten zijn uitgevlogen. Vorig jaar in de AWD duurde het uitvliegen van alle jongen meerdere dagen. Nu lijken zij hier allen gezamenlijk direct na elkaar te zijn uitgevlogen. In totaal een uur posten zie ik geen enkel jong en ook geen ouder vogels, en ik keer onverrichter zake maar toch zeer voldaan huiswaarts.
Ook zonder het uitvliegen was dit een bijzonder mooie en boeiende ervaring, en ik kijk al uit naar het volgende broedseizoen (2022). Met hoop dat het/een paar 'groenen' hier opnieuw zal nestelen, en dat deze Tail&Tale dus.......wordt vervolgd.
Deze Tail&Tale kreeg in elk geval al een bijzonder onverwacht extra laat 'staartje'. Nog steeds af en toe kijkend naar de nestboom op mijn wandelingen door het landgoed in juli en augustus, zag ik toch weer iets dat het nestgat in en uit vloog. ........Honingbijen!
Blijkbaar vond later een zwerm bijen deze lege nestholte wel een geschikte 'woning'. Als de spechten volgend seizoen deze 'woning' opnieuw willen claimen, dan zullen zij dus eerst moeten verbouwen en wat honingraten weg hakken. En als de bijen er dan nog steeds zouden zijn, dan zullen de 'groenen' helaas waarschijnlijk naar een andere nestplaats moeten omkijken.
We zullen 't volgend jaar zien .......hopelijk!
Fledging ....and swarming
When I arrive the next day in the afternoon, again with bino's and camera, I don't see any young in the nest cavity entrance. And I wait quite a while, ......in vain. I realise that I am too late to see and shoot the fledging of the young. They did already earlier in the day, apparently. Last year in the AWD, it took several days for all young to fledge. Now they seem to have done it all together in one go so to speak. After an hour of posting without a trace of young and adults, I return home empty-handed but nonetheless being most satisfied.
Also without the fledging, this has truly been a beautiful and fascinating birding experience. And I already look forward to their possible return to the nest in the next breeding season. With the hope that they will again breed and raise their young succesfully. And that this Tail&Tale, thus, is .......to be continued.
In any case, this Tail&Tale got a special and unexpected extra 'tail'. On my walks at the estate later in July and August, I could not resist giving the nest tree and nest cavity a glance in passing. Surprised, I saw again some flight 'traffic' through the cavity entrance ....Honeybees !.
A swarming bee queen and her colony must have checked out the vacant cavity and picked it as their 'residence'. If the pair of 'greens' opt to reclaim their property for the next breeding season, they surely have some refurbishment to do. Hacking away the in-built bee-combs. And if the bees are still there, they even may have to look elsewhere for their nesting place.
Will see next spring .....keeping fingers cross!